Tajemnica lekarska a prawo lekarza do obrony w postępowaniu karnym i cywilnym w tym dochodzenie roszczeń z tytułu naruszenia dóbr osobistych
Wstęp
Zawód lekarza należy do grupy zawodów zaufania publicznego. Zawody zaufania publicznego to zawody, które mają szczególne znaczenie dla społeczeństwa i są regulowane przez prawo, często poprzez samorządy zawodowe. W Polsce do zawodów zaufania publicznego zalicza się profesje takie jak: adwokat, radca prawny, notariusz, komornik, lekarz, farmaceuta, pielęgniarka, położna, psycholog, architekt, inżynier budownictwa. Wykonywanie tego zawodu wiąże się z koniecznością przestrzegania przepisów prawa powszechnie obowiązującego oraz norm deontologicznych zawartych w kodeksach tworzonych przez samorząd lekarski Podstawowym obowiązkiem lekarza, wynikającym zarówno z przepisów ustawowych, jak i etyki lekarskiej, jest zachowanie tajemnicy informacji związanych z pacjentem. W Słowniku Języka Polskiego „tajemnica” oznacza sekret lub wiadomość, której ujawnienie jest zakazane przez prawo[1]. Według innych źródeł tajemnica to sekret absolutny, czyli fakt nieznany nikomu w ogóle lub informacja znana tylko ograniczonemu kręgowi osób, przy czym ustalenie, czy w danym przypadku mamy do czynienia z wąskim kręgiem osób wtajemniczonych, czy też z informacją dostępną publicznie, będzie zależało od okoliczności danego przypadku[2]. Funkcją zakazów związanych z tajemnicami zawodowymi adwokata, radcy, prawnego, notariusza, lekarza, dziennikarza...